Choroba wdowia, zwana również zespołem Kehrera, to występująca u kobiet dysfunkcja seksualna wywoływana przez brak zaspokojenia potrzeb seksualnych. Jej objawy początkowo przypominają zespół napięcia przedmiesiączkowego, później pojawić się mogą żylaki sromu, przewlekłe swędzenie pochwy czy bóle podbrzusza. Wdowią chorobę leczy się zarówno farmakologicznie, jak i poprzez terapię psychologiczną.
Z tekstu dowiesz się:
- co to jest choroba wdowia,
- jakie są jej przyczyny,
- jak objawia się wdowia choroba,
- w jaki sposób się ją leczy.
Zaspokajanie potrzeb seksualnych bez wątpienia ma wpływ na ogólny stan zdrowia człowieka we wszystkich jego aspektach – biologicznym, psychicznym oraz społecznym. Niemożność realizowania potrzeb seksualnych – czy to celowe i świadome, czy to niezależne od człowieka – może prowadzić do wielu niepożądanych dysfunkcji, zaburzeń i chorób. Jedną z takich dysfunkcji jest występująca u kobiet choroba wdowia, znana również jako zespół Kehrera.
Choroba wdowia – co to jest?
Wdowia choroba to dysfunkcja występująca u niezaspokojonych seksualnie kobiet w różnym wieku. Pojawia się wtedy, gdy prawidłowe, akceptowalne społecznie potrzeby seksualne kobiet nie są zaspokajane, co wpływa negatywnie zarówno na ich sferę psychiczną, jak i fizyczną. Zespół Kehrera jest diagnozowany u kobiet samotnych, bez partnerów/partnerek, wdów – wynika z tego, że choroba wdowia u mężczyzn nie występuje.
Choroba wdowia – przyczyny
Jak już wspomniano, zespół Kehrera występuje najczęściej u kobiet samotnych i wdów, ale może również zostać zdiagnozowany u pań posiadających partnerów jeśli:
- partner jest często nieobecny,
- u partnerów występuje różnica w temperamencie seksualnym (libido kobiety jest wyższe niż mężczyzny),
- współżycie nie kończy się u kobiety orgazmem,
- w związku występują konflikty, nieporozumienia, zaburzenia więzi,
- u mężczyzny występują zaburzenia i dysfunkcje ograniczające lub uniemożliwiające współżycie.
Choroba wdowia – objawy
W pierwszej fazie choroba wdowia objawia się podobnie do zespołu napięcia przedmiesiączkowego – kobieta jest rozdrażniona, ospała, bez energii, ociężała. W drugiej fazie pojawiają się już dolegliwości somatyczne – ten etap zespołu Kehrera określa się też mianem zespołu pięciu objawów. Zalicza się do nich:
- bóle podbrzusza i okolicy lędźwiowo-krzyżowej (są niecharakterystyczne, mogą być mylone z chorobami układu pokarmowego lub zwyrodnieniem stawów),
- żylaki warg sromowych, ud i podudzi,
- przewlekłe swędzenie pochwy i sromu,
- obrzęki macicy, zaburzenia miesiączkowania, zanik wydzieliny szyjkowej,
- bolesność, pogrubienie i skurcze więzadeł krzyżowo-macicznych.
Choroba wdowia – leczenie: psychiatra, terapia psychologiczna, farmakologia
Leczenie wdowiej choroby zależne jest od zdiagnozowanej przyczyny dysfunkcji. Czasami wystarcza, aby partner powrócił do domu po długiej rozłące, a liczba stosunków zwiększyła się i dolegliwości mijają. Jeśli zespół Kerhera jest wywołany zaburzeniami psychicznymi utrudniającymi lub uniemożliwiającymi współżycie, wówczas pomóc może specjalista psychiatra.
Ważnym elementem leczenia choroby wdowiej jest terapia psychologiczna. Może ona mieć na celu usunięcie bariery psychicznej pacjentki przed wejściem w nowy związek, naprawę relacji między partnerami albo uświadomienie partnerom wzajemnych potrzeb seksualnych oraz wypracowanie sposobu ich zaspokajania.
Niekiedy pacjentkom zaleca się w celach leczniczych autoerotyzm, czyli masturbację. Jeśli kobieta ma wobec tego opory, zalecone może zostać stosowanie środków farmakologicznych obniżających poziom libido.
